Πολλές χαμογελαστές φατσούλες έβγαιναν από κάθε παράγκα στον καταυλισμό. Κι αυτό το χαμόγελο για εμάς είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μας? Μας έδειχναν, με τον τρόπο τους, πως μας αγαπούν και μας υπολογίζουν? Και εμείς τους προσκαλούσαμε στο σχολείο? Για να μάθουν γράμματα? Για να ζήσουν διαφορετικά? Για να μεγαλώσουν μαζί μας και να αλλάξουν κάποτε την κατάσταση που ζουν, για να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τις άθλιες συνθήκες της καθημερινότητάς τους?

Ευχαριστώ τη Σχολική Σύμβουλο της 6ης Περιφέρειας Ηρακλείου κα Δρακάκη Μαρία που μας συνόδευσε στον καταυλισμό? Ευχαριστώ τους Εκπαιδευτικούς του 4ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Αλικαρνασσού και του προγράμματος «Εκπαίδευση των μαθητών Ρομά» κ. Ζεμπίλη Στέλιο και κα Ασσαργιωτάκη Μαρία που δίνουν καθημερινά αυτόν τον παράξενο αγώνα της επιμονής, αλληλεγγύης και φροντίδας, για να φοιτήσουν όλα τα παιδιά στο Σχολείο της Αγάπης?