Και μια έρευνα για το σχολείο μας:
Ευχαριστούμε την εισηγήτρια για τα καλά της λόγια... Ευχόμαστε και επιθυμούμε να βελτιωνόμαστε και να γινόμαστε καθημερινά, περισσότερο αποτελεσματικοί.....

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΜΑΘΗΜΑ: ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΛΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ
ΘΕΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Υπεύθυνος Καθηγητής: Κοντάκος Α.
Επιμέλεια: Βελεγράκη Άννα

Ρόδος, Φεβρουάριος 2014

Εισαγωγή
Η σχολική μονάδα αποτελεί ένα ανοιχτό δυναμικό σύστημα που βρίσκεται σε πλήρη αλληλεξάρτηση με το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται (Hoy & Μiskel, 2005). Ο αποτελεσματικός Διευθυντής του σχολείου, δεν αρκείται στο να εφαρμόζει τους νόμους και τις εγκυκλίους, δρώντας γραφειοκρατικά, αλλά επιδιώκει να εφαρμόζει σύγχρονες μεθόδους εκπαιδευτικής διοίκησης. Ειδικότερα, βάσει της επιστημονικής του κατάρτισης, προβαίνει τόσο στην ερμηνεία του εξωτερικού περιβάλλοντος όσο και στην ανάλυση των εσωτερικών συνθηκών της μονάδας που διευθύνει προκειμένου στη συνέχεια να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες βάσει της διαδικασίας της σχολικής βελτίωσης (Κοντάκος, 2010)
Σε κάθε περίπτωση, ο προσδιορισμός και η ανάλυση των δυνατών και αδύνατων σημείων της σχολικής μονάδας, αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για τον προγραμματισμό της δράσης της, βοηθά στη λήψη ορθών αποφάσεων και στην κατεύθυνση των στελεχών της μονάδας για την υλοποίηση των εκπαιδευτικών, παιδαγωγικών και διοικητικών στόχων. (Θεριανός & Μπρίνια, 2011).

Η Περίπτωση της Σχολικής Μονάδας: 4ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Αλικαρνασσού

Η υπό εξέταση σχολική μονάδα ανήκει στο χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πρόκειται για 12/θέσιο Δημοτικό σχολείο στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης στο οποίο υπηρέτησα πριν ένα χρόνο. Το σχολείο ήταν σε μία σχετικά υποβαθμισμένη περιοχή. Κτίσθηκε πριν από 22 χρόνια περίπου και εμφάνιζε προβλήματα από υλικοτεχνικής άποψης. Οι οικογένειες των παιδιών του σχολείου προέρχονταν στην πλειοψηφία τους από την εργατική τάξη, ως συνέπεια η κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση ήταν χαμηλή. Επίσης, στο σχολείο φοιτούσαν και αρκετά παιδιά Ρομά.

Τα χαρακτηριστικά τα οποία αποτελούσαν τα πλέον ?δυνατά? σημεία της υπό εξέταση μονάδας συνοψίζονται στα ακόλουθα:
-Επαγγελματική Καθοδήγηση
-Περιβάλλον Μάθησης
-Υψηλές Προσδοκίες
-Θετική Ενίσχυση Μαθητών
Σε ότι αφορά στην επαγγελματική καθοδήγηση, ο Διευθυντής φρόντιζε, δρώντας ως ?μετασχηματιστικός ηγέτης? (Burns, 1978), να καλλιεργεί κλίμα συνεργασίας ενθαρρύνοντας την ισότιμη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στο εκπαιδευτικό έργο και στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (δημοκρατικό στυλ διοίκησης) με στόχο την εκμηδένιση των διαπροσωπικών συγκρούσεων και την ανάπτυξη υψηλών επιπέδων προσωπικής δέσμευσης προκειμένου να υπερβούν τα στενά συμφέροντά τους και να προβούν στην ανάληψη πρωτοβουλιών για τη βελτίωση του έργου τους (Πασιαρδής & Braukmann, 2008). Σε ότι αφορά στους νέους εκπαιδευτικούς, ο Διευθυντής τους προσέφερε αμέριστα την απαραίτητη στήριξη. Ειδικότερα, αρχικά προέβαινε στην ενημέρωσή τους αναφορικά με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μονάδας και με τις υποχρεώσεις τους και στη συνέχεια, δρώντας ως ?μέντορας?, τους στήριζε, τους καθοδηγούσε και τους συμβούλευε διαμορφώνοντας μια ζεστή σχέση μαζί τους.
Αναγνωρίζοντας τη συμβολή του μαθησιακού περιβάλλοντος στην κινητοποίηση για συμμετοχή και μάθηση, όλο του προσωπικού το σχολείου (Γερμανός, 2002). ο Διευθυντής ενέπνεε το προσωπικό το όραμά του ώστε οι συνθήκες στην τάξη να συντελούν στην ανάπτυξη ασφαλούς περιβάλλοντος μάθησης. Για παράδειγμα, σχεδόν σε όλες τις τάξεις, η διάταξη των θρανίων ήταν σε σχήμα που ευνοούσε την εργασία σε ομάδες και προωθούσε το κλίμα συνεργασίας. (Σιβροπούλου, 1997). Επίσης, σχεδόν όλοι οι δάσκαλοι προσέφεραν εξατομικευμένη στήριξη στους μαθητές που είχαν ανάγκη, ενώ στα πλαίσια του μαθήματος οι εργασίες όλων των μαθητών αναρτιόνταν σε χώρο της αίθουσας, γεγονός που έδειχνε σεβασμό στην προσπάθεια και αποδοχή (Καραγεώργος, 2008).Στα πλαίσια επιτέλεσης των καθηκόντων του, ο Διευθυντής του σχολείου ήταν αντιμέτωπος με μία πρόκληση: από τη μία έπρεπε να οργανώσει και να διαχειριστεί τις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις του σχολείου ενώ από την άλλη ήθελε να προβεί στην υλοποίηση των υψηλών προσδοκιών που είχε αναφορικά με την επαγγελματική και προσωπική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και την αύξηση των μαθησιακών επιδόσεων. Με αυξημένο το αίσθημα της ευθύνης και δέσμευσης, δημιουργούσε θετικό κλίμα διατηρώντας καθημερινή στενή επαφή με τους συναδέλφους, μεταδίδοντας το όραμά του ώστε οι τελευταίοι να προσαρμόζουν ανάλογα τη διδασκαλία τους και να μην περιορίζονται απλά στα καθήκοντά τους. Οι δάσκαλοι, με τη σειρά τους, δίνοντας κίνητρα στους μαθητές, τους ενημέρωναν για το τι προσδοκούν από αυτούς καθώς και για το πλαίσιο αξιολόγησης των μαθητικών επιδόσεων (Ανδρεαδάκης, 2010).Η ενίσχυση αναφέρεται είτε στην άμεση ανατροφοδότηση των μαθητών ή στην πειθαρχία που επικρατεί στη σχολική τάξη. Σημαντικό είναι να τονισθεί ότι η πειθαρχία δεν πρέπει να προέρχεται αποκλειστικά από τους κανόνες και τους εξωτερικούς παράγοντες, αλλά κατά κύριο λόγο από την έννοια του «ανήκειν» και του «συμμετέχειν» στην ομάδα της τάξης και του σχολείου γενικό.

.............................................................................................................................
Συμπεράσματα

Κυρίαρχο ρόλο στην οργάνωση και λειτουργία της σχολικής μονάδας διαδραματίζει η ανάλυση και πρόβλεψη του συνεχώς μεταβαλλόμενου εκπαιδευτικού περιβάλλοντος από πλευράς όσων λαμβάνουν αποφάσεις στη σχολική μονάδα (Μπρίνια, 2008). Ο αποτελεσματικός Διευθυντής μιας σχολικής μονάδας, είναι εκείνος ο οποίος διαθέτει εμπειρία και ειδίκευση σε θέματα εκπαιδευτικής διοίκησης. Δεν αρκεί να εφαρμόζει τους νόμους και τις εγκυκλίους, δρώντας γραφειοκρατικά, αλλά βάσει της επιστημονικής του κατάρτισης, να προβαίνει στην ερμηνεία και πρόβλεψη του εξωτερικού περιβάλλοντος καθώς και στην ανάλυση του εσωτερικού περιβάλλοντός της μονάδας. Η παραπάνω έρευνα θα μπορούσε να επεκταθεί στο κατά πόσο οι προτεινόμενες ενέργειες συνέβαλαν στην αποτελεσματική διοίκηση του σχολείου: στην ορθή κατανομή του διδακτικού έργου, στην παρακίνηση του προσωπικού, στην ανοιχτή επικοινωνία και συνεργασία με όλα τα μέλη της κοινότητας και του εξωτερικού περιβάλλοντος (Σαΐτης, 2005).